Nadpotliwość jest problemem społecznym, kosmetycznym, medycznym i psychologicznym. Powoduje ona wiele stresów, obniżenie jakości życia, frustracje oraz uczucie wstydu zaburzające czasami relacje międzyludzkie. Wzmożone wydzialanie potu dotyczy przede wszystkim dłoni, stóp, dołów pachowych, tułowia oraz twarzy. Nadpotliwość dzielimy na uogólnioną, ogniskową oraz pierwotną i wtórną. Nadpotliwość pierwotna (idiopatyczna) polega na wydzielaniu ponad około 3 litry potu na dobę i występuje głównie w okolicy dołów pachowych, rąk i stóp. Nadpotliwość ogniskowa obejmuje głównie młode osoby w wieku do 25 roku życia i obejmuje łoniowe powierzchnie rąk i podeszwowe stóp. Nadpotliwość wtórna ma charakter uogólniony, ale może też być ogniskowa. Leczenie nadpotliwości różni się w zależności od lokalizacji, dlatego konieczne jest zdiagnozowanie i zróżnicowanie postaci ogniskowej i uogólnionej. Leczenie miejscowe jest pierwszą metodą w nadpotliwości ogniskowej. Miejscowe leki przeciwpotne są bardzo skuteczne, ale dopiero ich systematyczne stosowanie przynosi dobre efekty i wymaga sumienności od pacjenta i wiąże się z kosztami finansowymi.
Zastosowanie toksyny botulinowej powoduje stymulację gruczołów potowych prowadząc do zmniejszenia wydzielania potu. Efekt zmniejszenia wydzielania potu obserwuje się już po około tygodniu i utrzymuje się 6-8 miesięcy w przypadku dołó pachowych i do 5 miesięcy w przypadku dłóni i stóp. W W leczeniu nadpotliwości wykorzystywane są również lasery frakcyjne oraz zabiegi chirurgiczne.