Preparat osocza bogatopłytkowego otrzymujemy z własnej krwi pacjenta. Zabieg po raz pierwszy został opisany w 1997 roku przez Whitmana. Osocze bogatopłytkowe (PRP – platet rich plasma) stosuje się w medycynie estetycznej w następujących przypadkach:
- odmładzania skóry
- przywracania jędrności skóry
- leczenia łysienia, rozstępów skóry, zmian potrądzikowych
Zastosowanie osocza bogatopłytkowego udowodnione zostało również w leczeniu przewlekłych ran, trudno gojących się owrzodzeń i oparzeń.
Osocze bogatopłytkowe ma pH w zakresie 6,5 – 6,7 co powoduje zahamowanie wzrostu bakterii. Obecność w nim leukocytów powoduje dodatkowe zwiększenie oddziaływania na bakterie oraz procesy zapalne. W osoczu zawarty jest płytkopochodny czynnik wzrostu, który odgrywa bardzo ważną rolę w tworzeniu nowych naczyń krwionośnych i syntezie kolagenu oraz składników macierzy zewnątrzkomórkowej, w tym także kwasu hialuronowego. Efektem tego działania jest regeneracja skóry poprzez wzrost napięcia i uwodnienia skóry, zwiększenie jej odżywienia poprzez wytworzone nowe naczynia krwionośne powodując efekt zdrowej, jasnej i wygładzonej skóry.
Zabiegi wykonuje się w seriach w odstępie 3-4 tygodni, a ilość ich wykonania zależna jest od wieku pacjenta i najczęściej wynosi 2-3 razy. Zapewnia to długotrwałą skuteczność terapii i długotrwały efekt. Zabieg powtarza się w seriach raz na rok. W przypadku łysienia ilość zabiegów jest większa 3-5 razy w serii i powoduje wzrost średniej gęstości włosów oraz zapobiega wypadaniu włosów. Leczenie trudno gojących się ran i owrzodzeń osoczem bogatopłytkowym zależy od indywidualnych wskazań występujących u pacjenta.
Zabiegi podawania osocza bogatopłytkowego można łączyć z innymi metodami jak terapia światłem LED, zabiegami karboksyterapii, fotoodmładzaniem skóry laserem frakcyjnym oraz stosowaniem komórek macierzystych powchodzących z tkanki tłuszczowej.
Zabieg podawania osocza bogatopłytkowego jest bezpieczny dla pacjenta.
Przeciwskazaniem do jego stosowania jest okres ciąży, laktacji, czynna choroba nowotworowa, zaburzenia autoimmunologiczne, zakażenia wirusowe, zakażenie wirusem HIV oraz zaburzenia krzepliwości krwi i stosowanie leków obniżających krzepliwość.